Maandagochtend. Ik neem de telefoon aan:
Een nieuwe client meldt zich.
Nadat hij heeft verteld, waaraan hij wil werken, vraag ik:
“Waarom belt u daarvoor juist mij?”
“U ziet er doorleefd uit, dus ik dacht dat wordt mijn therapeut.“
Ik val even stil ….
“Waar maakt u dat uit op dan”?
“Nou gewoon, de foto op uw website. Ik dacht, die heeft tenminste ook al het een en ander meegemaakt ……”
Eerlijk.
Helemaal niet erg, helemaal niet.
Leeftijd kan een goede reden zijn om een therapeut te kiezen.
Alleen ‘er doorleefd uitzien’, dat moet ik even verwerken’.
Om de week goed te beginnen, besluit ik het als een compliment te aanvaarden.
Als therapeut word je ook beter naarmate je ouder bent.
Meer opleiding, meer boeken, meer cliënt-uren, meer levenservaring.
Tja, ouder en doorleefd dus.
Bij het noteren van de geboortedatum, blijkt de man uit 1947 te komen ….
Nog ouder, dus nog doorleefder, denk ik stilletjes.
Ik kijk uit naar onze persoonlijke ontmoeting.
